Od dwóch co najmniej dni ,stacje telewizyjne prześcigają się w serwowaniu programów z Gadającymi Głowami. A jest o czym deliberować. Bo oto trzeba rozstrzygnąć, skąd bierze się akcja poparcia młodzieży z warszawskiego Żoliborza dla zabójców policjanta? Do studia tv ściągani są psychologowie, którzy rozważają stopień wpływu środowiska na te grupy młodzieży, w których wzrastanie nie daje specjalnych perspektyw na dobrą przyszłość.
A ja słucham.
W kolejnej odsłonie pojawiają się inni panowie i panie. Oni zastanawiają się, czy wywiad Drzewieckiego, udzielony dla mediów polonijnych na Florydzie, jest wynikiem uzasadnionego czy nie, żalu do polskiej rzeczywistości.
Trwają dysputy. Padają argumenty.
Znowu swoista agora. W wykonaniu posłów. Rozważanie, czy asystent ministra, traktował ministerstwo jak biuro służące do obsługi VIPów biznesowych, z własnej woli czy na polecenie szefa. Czy chciał błysnąć w środowisku i pochwalić się możliwościami, czy je miał.
A ja słucham. I czekam. Aż ktoś powie: taka akcja młodzieży powinna być ścigana jak przestępstwo. Bo jest to aprobata morderstwa. Chce usłyszeć, że politycy i ich pomocnicy nie mogą traktować państwa jak prywatnego folwarku. Czekam na słowa, że każda forma, pozaregulaminowego nacisku na proces legislacyjny oraz podejrzane kontakty z biznesmenami, są złamaniem podstawowych obowiązków posła, który, zgodnie ze ślubowaniem ma obowiązek:
Art. 3.
Poseł powinien kierować się interesem publicznym. Nie powinien wykorzystywać swojej funkcji w celu uzyskania korzyści dla siebie i osób bliskich oraz przyjmować korzyści, które mogłyby mieć wpływ na jego działalność, jako posła. (Zasada bezinteresowności).
Art. 4.
Poseł, przy podejmowaniu decyzji, powinien w możliwie najszerszym zakresie postępować w sposób dostępny dla opinii publicznej. Powinien ujawniać związek interesu osobistego z decyzją w podjęciu, której uczestniczy. (Zasada jawności).
Art. 5.
Poseł powinien należycie wypełniać swoje obowiązki.
W sprawach tego wymagających powinien kierować się względami merytorycznymi. (Zasada rzetelności).
Art. 6.
Poseł powinien unikać zachowań, które mogą godzić w dobre imię Sejmu. Powinien szanować godność innych osób. (Zasada dbałości o dobre imię Sejmu).
Art. 7.
Poseł odpowiada za swoje decyzje i działania. Powinien poddać się obowiązującym go procedurom wyjaśniającym i kontrolnym. (Zasada odpowiedzialności).
Słowa nie padają. Nie ma jednoznacznej nagany.Jest relatywizacja.
I wtedy sobie myślę. Polska to dziki kraj. Tylko nie w znaczeniu, zasugerowanym przez Mira.
