Pogrzeb Matki Solidarności na Srebrzysku w Gdańsku
Tysiące ludzi. Tych ze świecznika i zwykłych, takich jak Ona. Zgromadził ich podziw dla skromnej kobiety, która swoją postawą burzyła wygodny świat konformizmu. Nic o nas bez nas. A w ostatnich latach, zmartwiona kierunkiem, w jakim idzie Jej ukochana Ojczyzna, pisała odezwy do narodu i powtarzała „policzmy się, ilu nas jest”. Myślała o tych, dla których splendor i kunktatorstwo były wstrętne, tak jak i dla Niej.
Przy bramie cmentarza polskie flagi i transparenty. Jak kiedyś, przy stoczni. Inne napisy: Zastanówmy się, kto na tym zyska, Solidarność Walcząca. I obietnice, składanie Pani Annie nad grobem, płomiennymi słowami pożegnania Andrzeja Gwiazdy, Krzysztofa Wyszkowskiego, Antoniego Macierewicza, Zbigniewa Romaszewskiego i Jacka Kurskiego, żegnającego Panią Anię w imieniu premiera Jarosława Kaczyńskiego, który nie mógł osobiście uczestniczyć w tej uroczystości (obecność na pogrzebie w Warszawie i wizyta u Matki).Mam nadzieję, ze ich słowa zostały nagrane. Bo nie sądzę, aby gdzieś ukazały się w pełnej wersji w mediach. Mimo, że wozów transmisyjnych różnych stacji nie brakowało.
Mimo tego, że Anna Walentynowicz odeszła, mimo, ze nie ma szans na poprowadzenie, jak w 1980 roku w sierpniu, ludzi z powrotem na barykady( to ona, wraz z Aliną Pieńkowska zawróciła stoczniowców z powrotem, dzięki czemu Strajk został utrzymany) to podtrzymywanie Jej mitu jest nadal dla wielu groźne. Nazwać jednorazowo Matką Solidarności można, ale przyznać, że to ona miała rację, to jakby zedrzeć przydomek oszołomów z wielu innych.
Honory oddawane przez sztandary, Hymn Polski. Salwy honorowe dla Wielkiej, Malutkiej Kobiety.
Obok mnie stała kuzynka dalekiej znajomej. Powiedziała znamienne słowa ”tylu wspaniałych ludzi zginęło. Odeszła ikona Solidarności i wzór prawości, tak zaszczuwany przez lata. Co daje będzie z Polską?”,Odpowiedziałam prosto: „ policzmy się ilu nas jest”.
Inaczej nie pójdziemy drogą Pani Ani Walentynowicz. Uhonorowanej Amerykańskim Medalem Wolności przez Ronalda Regana oraz Orderem orła Białego, przez śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Kiedy mogiła Pani Anny była zasypywana, oddano salwy honorowe i zabrzmiała pieść „Ojczyzno ma”. Ta sama, która towarzyszyła pogrzebowi księdza Jerzego Popiełuszki.
W orszaku Księży szedł ksiądz Isakiewicz-Zalewski. Pogrzeb zgromadził wszystkich żywych i splótł duchy tych, którzy odeszli, w jeden wielki pochód Polaków, dla których Bóg, Honor i Ojczyzna nie były i nie będą sloganem.
Nad cmentarzem Srebrzysko wkrótce zapadnie mrok. Tu, nocą, w 1970 roku grzebano pospiesznie ciała pomordowanych w trakcie Wydarzeń Grudniowych. Dzisiaj, po raz pierwszy będą spać wiecznym snem w towarzystwie Tej, która niezmordowanie dążyła do osądzenia ich oprawców. Która nigdy nie dawała zgody na to, aby kaci żyli w spokoju sumienia i dobrobycie większym od tych, którzy za swoją walkę o godność człowieka i wolna Polskę, zapłacili kalectwem lub śmiercią.
Nam, żyjącym o tym nie wolno zapomnieć.
Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie, a ukochana Matka Boska Ostrobramska, niech utuli Ją w swoich matczynych objęciach.
http://spiewnik.natan.pl/?Ojczyzno_ma...
Msza św. za duszę Pani Anny Walentynowicz
W Kościele Najświętszego Serca Jezusowego, w Gdańsku Wrzeszczu, odbyła się msza pogrzebowa za duszę św. Anny Walentynowicz. Pani Ani, jak większość mówiła o Niej.Mówiono w ten sposób o Niej nie powodu braku szacunku, ale z powodu atmosfery niezwykłej bliskości, jaką wokół siebie wytwarzała.
„Wśród licznie zgromadzonych w świątyni są m.in. przewodniczący NSZZ "Solidarność" Janusz Śniadek, Jerzy Borowczak, Andrzej i Joanna Gwiazdowe, minister edukacji Katarzyna Hall oraz Aleksander Hall, posłowie Bogdan Lis, Marek Biernacki, Andrzej Jaworski, Antoni Macierewicz, Tadeusz Cymański, a także przewodniczący "Solidarności Walczącej" Kornel Morawiecki.
Władze województwa reprezentuje wicewojewoda Michał Owczarczak, jest także marszałek pomorski Mieczysław Struk. Miejsce w jednym z ostatnich rzędów w kościele zajął b. prezydent Lech Wałęsa.”(za Onet pl.)
Od siebie dodam, ze nie zabrakło na mszy także dr Cenckiewicza.
Postać Pani Ani w tym Kościele to był normalny widok w każdą niedzielę czy Święto. Nieodmiennie, od ponad 50 lat.Bo to była Jej parafia. Siadała zwykle w pobliżu obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej. Tak ja zapamiętają parafianie i proboszcz Kolegiaty ks. dr Mikołaj Samp.
I to proboszcz, a nie koncelebrujący mszę św. Arcybiskup Leszek Głódź, wygłosił mowę pożegnalną. Pożegnał swoją wielką parafiankę, wspominając te Jej cechy, które dla każdego, kto miał z Nią styczność, są niepodważalne: Jej niezwykłą uczciwość, hart ducha, odwagę w głoszeniu prawdy wbrew powszechnie obowiązującym wersjom. I wolę walki o szacunek dla każdego człowieka. Zawsze gotowa do walki o innych, nigdy niepragnąca zaszczytów dla siebie. Przez to przez wiele lat zapomniana, i dopiero za kadencji śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego, odznaczona za całokształt swojej niezłomnej, honorowej postawy wobec Boga, i Ojczyzny i niestrudzonej i do walki o godność każdego Polaka.
W tej Kolegiacie, po ogłoszeniu Stanu Wojennego, ukryto na plebanii, część dokumentów z siedziby Solidarności, która znajdowała się niedaleko, w budynku byłego hotelu stoczniowego i Klubu Ster. Wszyscy księża, którzy w tym działaniu uczestniczyli, żegnali dzisiaj Panią Annę w Kościele.(Ksiądz Bernard Zieliński oraz Kazimierz Wojciechowski).
Wiara odegrała w postawie Pani Anny Walentynowicz rolę szczególną: była źródłem siły i pokrzepienia, a równocześnie –pojmowana tak bardzo na wprost, pozwalała wybaczyć tym, którzy wracali na drogę prawdy.
Kiedy do Kościoła wprowadzano orszak Kapłanów oraz poczty sztandarowe, grała orkiestra górnicza? Nie mogło być inaczej. To za próbę umocowania tabliczki upamiętniającej zabicie górników w Kopalni Wujek, Anna Walentynowicz trafiła do więzienia. Nie zapomnieli tego licznie zgromadzeni reprezentanci górników.
To Ona rozpoczęła głodówkę po śmierci księdza Jerzego Popiełuszki. To ona walczyła o zachowanie Pomnika Poległych Stoczniowców w pierwotnej wersji. To Ona, od początku swojej pracy, walczyła o wszystkich tych, których krzywdziła władza I walczyła z fałszem, obłuda, której później tak nie brakowało w Jej otoczeniu.
Nie było dobrej organizacji tej uroczystości. Nie było sektorów, nie było wyznaczonych miejsc. Także dla pocztów sztandarowych, które zjechały się z Solidarności z całej Polski. A przecież każdy z nich chciał pochylić swój sztandar przed Tą, którą dzisiaj oficjalnie w Polsce wielu prominentnych polityków, oficjalnie nazywa: Matką Solidarności. Matką Courage. Niezłomną obrończynię prawdy. Prawdy o przeszłości i prawdy o czasach współczesnych. Przez relatywistów nazywana często oszołomem. Tych oszołomów w Kościele było więcej, jak widać z listy uczestników. Obyśmy nie musieli po śmierci dopiero mówić, że głosili prawdę.
Mowy pozegnalne wygłosili przew. Solidarności Janusz Śniadek oraz doradca śp. Prez. Lecha Kaczyńskiego,dr Zdrojewski. Ten ostatni w imieniu ministrów i pracowników Kancelarii Zmarłego.
Mimo sprzeciwu księdza, który prosił o odstąpienie od pożegnania (wielu uczestników mszy musiało dojechać na kolejne pożegnanie, śp. Macieja Płażyńskiego) z trumną, wiele pocztów niepokornie pochyliło sztandary przed trumną. Rozumiem obie strony…
Trumna z ciałem Pani Anny Walentynowicz została przewieziona na cmentarz Srebrzysko. Tutaj będzie pochowana o godzinie 15 w grobie swojego zmarłego, w 1971 r. męża Kazimierza. To miejsce, które odwiedzała zawsze weekend, kiedy była w Gdańsku.
Nie było wielkiego konduktu pogrzebowego. Motocykliści, karawan i jeden samochód. Reszta samochodów pojechała później.
P.S.
Piszę na gorąco. Na pytania i komentarze odpowiem po pogrzebie.
Widziałam krótka migawkę z mszy w TVN 24. Powiem tylko : w Realu Kościół był pełen, a migawce ledwie ławki zapełnione.
