Kiedy pieniądz się włóczy jak Koziołek- Matołek

Co i rusz nasi profesjonalni koledzy po piórze (czy klawiaturze) powtarzają z lubością za różnej maści politykami jak nasze budżetowe pieniądze pójdą na określony cel.

Sztandarowym przykładem włóczęgostwa pieniędzy były koleje losu hasła ministerstwa zdrowia, ogłoszonego około 13 lat temu.: Pieniądze pójdą za pacjentem.

Wizja wolnego wyboru lekarza i placówki do leczenia swoich przypadłości przewlekłych i nagłych była urokliwa. Wieszczyła rozwój zdrowej konkurencji. I solidną zapłatę za solidne wywiązanie się z misji lekarza jaką jest ratowanie zdrowia i życia ludzkiego. Kontraktowanie usług w tym czasie prowadziły regionalne Kasy Chorych. System miał sporo wad, można go jednak było reformować. Po dojściu do władzy przez SLD został zlikwidowany. Przywrócono centralne zarządzenie kontraktami w ramach NFZ. Co oznaczało powrót pieniądza do centralnej kasy. Pieniądze zamiast za pacjentem wędrują za wskazaniami urzędników NFZ, którzy wyznaczają limity przyjęć oraz decydują o zapłacie za nadwykonania, (czyli procedury ratujące życie). O konkurencyjności placówki także decyduje także urzędnik – większy kontrakt to więcej środków na zakup urządzeń i płace. I teoretycznie krótsze kolejki do leczenia. Reformy PO firmowane przez Ewę Kopacz miały zrewolucjonizować system opieki zdrowotnej. I – paradoksalnie –to się udało. Bardzo skutecznie zamieniono misję lekarza ratującego zdrowie i życie w usługę medyczną, obarczoną licznymi procedurami. Przykładem są przewozy pacjentów ze szpitala do szpitala ( także pomiędzy oddziałami) do którego wzywane są „specjalistyczne” karetki z absurdalnie odległych miejsc, co prowadzi do dramatu śmierci pacjenta. Kolejny efekt- wydłużenie dostępu do specjalistów, wstrzymywanie przyjęć pacjentów na oddziały specjalistyczne itp. Niewykorzystywanie zgodnie z potrzebami posiadanego przez placówki sprzętu medycznego itp. Coraz częściej słychać, ze należy zdecentralizować NFZ – czyli wrócimy do konstrukcji zbliżonej do Kas Chorych. Kasa wędruje bez sensu, a dostępu do godziwej opieki zdrowotnej Polak jak nie widział tak zobaczyć nie może. Co najwyżej zadowolone są różne spółki, spółeczki, dostawcy urządzeń i inne ustrojstwa około-zdrowotne. Najlepiej „lody kręci się „ na dostępie: do kolesi, władzy, decyzji, o czym informowała nas ochoczo niejaka ówczesna posłanka PO -Sawicka. Która widziała możliwość uszczknięcia włóczącej się kasy.

Kolejne przykład to OFE. Mieliśmy mieć z wędrujących z ZUS do prywatnych funduszy emerytalnych wczasy pod palmami i rzekę mleka i miodu na czas zasłużonego odpoczynku po wieloletniej pracy. Wywłóczyły się nasze składki zbierane skrupulatnie pod okiem nadzorcy- państwa z ZUS. Koncesjonowane firmy konkurowały w obietnicach dla przyszłych emerytów aż miło. Powłóczyły się, zasiliły kasy wielu firm i ludzi i resztki wróciły do ZUS. A raczej wsypane zostały przez władzę do ciągle rosnącej dziury, na chwilę zmniejszając długi państwa. Tego, który w ostatnich latach powiększył zatrudnienie w administracji państwowej do absurdu i rocznie przeznacza setki milionów na premie dla swoich urzędników**, ministrów. Który tworzy bezproduktywne funkcje w strukturę władzy państwa i sowicie je opłaca (Arłukowicz, Graś.Pitera..)

Mamy kolejną zapowiedź wędrówki kasy: podobno „pieniądze maja pójść za bezrobotnymi”. Ten system ma pomóc w likwidacji bezrobocia. Na czym ma polegać innowacja?”Nowa propozycja Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej zakłada ścisłe współdziałania urzędów pracy i prywatnych agencji zatrudnienia. Ma to pomóc w znalezieniu stałej pracy osobom długotrwale bezrobotnym. Na aktywizację około trzech tysięcy takich osób w 2013 roku resort chce przeznaczyć 30 mln zł. Pilotaż ma objąć trzy województwa: mazowieckie, dolnośląskie i podkarpackie.”.

W 2011 roku powstał raport na temat współpracy pomiędzy PUP a prywatnymi agencjami. Zatem współpraca jest prowadzona od dawna. Są wspólne listy vacatów, wspólne targi pracy itp. Moje wątpliwości gdzie „pójdą pieniądze” rozwiały wyjaśnienia wiceministra: – Zmiana od przyszłego roku ma polegać na innej aktywizacji bezrobotnych najbardziej oddalonych od rynku pracy, których bardzo często nie udaje się przywrócić trwale na rynek pracy dzięki działaniom standardowym. Im trzeba poświęcić więcej czasu, bardziej zindywidualizować wsparcie, dostarczyć usług, których urząd nie dostarcza. To jest np. kompleksowe badanie lekarskie, pomoc psychologa czy trening interpersonalny, czasami pomoc w rozwiązaniu spraw osobistych, rodzinnych – powiedział Jacek Męcina” I już wiemy gdzie „wpadną” po drodze do bezrobotnych kolejne pieniądze. Nie bezpośrednio, po drodze rozmienią się na drobne w prywatnych kieszeniach.

Kolejne włóczęgostwo pieniędzy zapowiada rząd z dochodu z Lasów Państwowych: Pieniądze z lasów pójdą na drogi. Konkretnie leśnicy przejmą od budżetu ciężar rozbudowy dróg lokalnych. Tę kiełbasę wyborczą wyprodukował PSL. Jednak nie tylko leśnicy -także wielu samorządowców uważa, że proponowane obciążenia zaburzą dobrą gospodarkę polskimi lasami. Czyli „kiełbaska” wygląda na niestrawną.

Przykładów włóczęgi pieniądza jest więcej. A ja nie mogę doczekać się chwili, gdy pieniądz zamiast się włóczyć w będzie szedł solidną, przewidywalną drogą i bez strat po drodze-do celu. 7 rok rządów Tuska i jego ekipy takiej perspektywy do najbliższych wyborów nie stworzy. Pozostało czekać i mieć nadzieję na mądry wybór Polaków.

*Od początku ponownego istnienia systemu kas chorych został on obarczony wieloma błędami (już w fazie projektowania) prawnymi i proceduralnymi. Podstawowy postulat reformy mówiący o tym, że "pieniądz będzie szedł za pacjentem" oraz że pieniądze będą wydawane racjonalnie nie mógł być realizowany z powodu początkowo braku, a następnie złego funkcjonowania Rejestru Usług Medycznych (RUM). Kontraktowanie nowych umów z zakładami opieki zdrowotnej było utrudnione, a często wręcz nazywane "kontraktowaniem w ciemno", gdyż nikt tak naprawdę nie wiedział, ile zostało wykonanych usług medycznych i jaka była ich realna cena. Podobnie jak przed wojną, środowiska medyczne, szczególnie nowo powstała branża "menedżerów służby zdrowia", uskarżały się na biurokrację, zaniżanie przez kasy cen i limitów usług, a co najważniejsze, szantaż, gdyż jako monopolista na terenie danego województwa kasa mogła dyktować swoje warunki, gdyż i tak nie było alternatywy. Późniejsze zmiany prawne nie zmieniły tego stanu rzeczy, gdyż mało która kasa decydowała się na kontrakty z zakładami opieki zdrowotnej spoza swojego terenu. Wiele kontrowersji budził też system promes, które wydawały kasy swoim członkom na leczenie się (głównie w ośrodkach specjalistycznych) poza działaniem kasy (kasy tłumaczyły to koniecznością kontroli rozliczeń między nimi samymi).

Te i wiele innych negatywnych zjawisk w funkcjonowaniu Kas chorych, połączonych z niskimi zarobkami pracowników służby zdrowia (słynna "ustawa 203"), doprowadziły do niezadowolenia społecznego oraz wielu protestów (akcje związków zawodowych, pikiety, okupacje siedzib kas). Ponownie system finansowania służby zdrowia stał się tematem kłótni i rywalizacji politycznych. W kampanii wyborczej w roku 2001 Sojusz Lewicy Demokratycznej przedstawił koncepcję zastąpienia 16 regionalnych kas chorych kilkoma rywalizującymi ze sobą funduszami, działającymi na teranie całego kraju, oraz z jedną instytucją nadzorczą regulującą rynek ubezpieczeń zdrowotnych w kraju. Po wygranych przez SLD wyborach ostatecznie koncepcja wolnorynkowa przegrała i postanowiono powołać jeden Narodowy Fundusz Zdrowia z oddziałami regionalnymi (w miejsce starych kas w województwach) i centralą w Warszawie. Pierwotne plany ponownego przywrócenia kontroli ministerstwa nad pieniędzmi ubezpieczonych w NFZ zostały zakwestionowane przez Trybunał Konstytucyjny. Ostatecznie kasy ponownie przestały funkcjonować w roku 2003.Po kilku latach funkcjonowania NFZ ponownie w dyskursie publicznym powraca koncepcja rozdzielenia państwowego monopolisty na mniejsze fundusze ubezpieczeniowe oraz dopuszczenia kapitału prywatnego. Pojawia się również coraz więcej opinii mówiących o tym, iż utworzenie NFZ było podyktowane interesem politycznym, a system kas chorych był możliwy do zreformowania[1].

Stołeczni urzędnicy już zacierają ręce - rząd zafundował im gigantyczne podwyżki! Pójdą na to grube miliony złotych. Tymczasem miasto nie ma obwodnicy, o drugiej linii metra krążą tylko legendy, brakuje przedszkoli, a bieda w stołecznych szpitalach jest zatrważająca.

http://www.dziennikpolski24.pl/pl/region/krakow/409457-pieniadze-pljda-za-pacjentem.html

http://www.se.pl/wydarzenia/kraj/dla-pacjentow-nedza-dla-urzedasow-podwyzki_51882.html

http://superlinia.pl/artykuly,i,16638,abecadlo_absurdow_sluzby_zdrowia_cz_1

http://biznes.onet.pl/grabowski-pieniadze-z-lasow-pojda-na-drogi,18490,5597120,news-detal

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kasa_chorych

http://www.sld.org.pl/aktualnosci/3724-sld_zmienic_sluzbe_zdrowia_i_odwolac_arlukowicza.html

http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/miller-dostep-do-sluzby-zdrowia-w-prl-byl-latwiejszy,378429.html

http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,KE-Korupcja-i-nepotyzm-w-polskiej-sluzbie-zdrowia,wid,16324895,wiadomosc.html?ticaid=112129&_ticrsn=3

http://pl.wikipedia.org/wiki/Rząd_Leszka_Millera

http://www.biznes.newseria.pl/news/resort_pracy_w_ciagu_23,p330793534?PHPSESSID=

http://www.biznes.newseria.pl/news/beda_zmiany_w_systemie,p1327595978

http://www.saz.org.pl/a,597,Nowe_horyzonty__pilotazowy_program_PUP_w_Gdansku.html