Podobno aktywność Kanclerz Merkel i prezydenta Hollanda w sprawie rozejmu na Ukrainie spowodował list Putina zachęcający do rozmów. A jednym z mechanizmów uruchamiających korespondencję była amerykańska zapowiedź dostaw broni na Ukrainę. O Niemcy i Francję Putin mógł być spokojny- z tej strony jest gotowość do włożenia pieniędzy (nawet w tereny faktycznie podległe mimo formalnego pozostawania w obszarze Ukrainy), byle zakończyć działania wojenne i powrócić do interesów z Moskwą. Bo wszelkie sankcje mają skutki dwustronne. Holland kisi się z Mistralami, Kanclerz Merkel może czekać problem z niezadowoleniem społeczeństwa w razie spadku produkcji z powodu embarga na handel. Czyli zarówno dla Merkel i Hollanda jak i Putina zawieszenie broni były priorytetem. I na tym zbieżność intencji się kończy.
Putin sądził, że kocioł Debalcewski zostanie skutecznie zamknięty do spotkania w Mińsku. Tak się nie stało- potrzebował w Mińsku dwóch dni co najmniej na zajęcie terenów, które od początku miały kluczowe znaczenie dla jego zakusów destabilizacji Ukrainy. Jak sie nie udało- wściekle atakował już po dacie rozejmu. Debalcewo padło. Wygłaszając do mediów po zakończeniu rozmów wzniosły apel o zaprzestanie rozlewu krwi i bolejąc nad sprzeciwem „separatystów” wobec natychmiastowego zakończenia działań wojennych spokojnie instruował swoich strategów wojskowych przerzut kolejnych sił i środków z Rosji dla osiągnięcia celu: wyrwania Doniecka, Ługańska, Mariumpola i okolic, dających mu swobodny dostęp do Krymu. Ale też skutecznie wyrywając z terenów Ukrainy złoża gazu, ropy, uranu – które mogłyby Ukrainie pomóc w szybkich uniezależnieniu się od Rosji w kwestii własnego bezpieczeństwa energetycznego i prób podjęcia eksportu np. manganu i uranu do Europy i np. do USA. Gdyby chciał zaanektować te tereny na wzór Krymu – dawno już by to zrobił. Ale wiązałoby się to z koniecznością finansowania zniszczonych terenów samozwańczych Republik i ich ludności (renty, emerytury itp. służba zdrowia), wiec trzeba było przerzucić ów ciężar na Ukrainę. Istotnym elementem porozumienia Mińsk II był zapis o przejęciu kontroli przez władzę Ukrainy nad granicą Ukraina/ Rosja w tym regionie od końca tego roku…J Suwerenność terenom Ukrainy natomiast przywracając na tym samym papierze do „zaraz”. Oczywiście bez wskazania, kto miałby strzec owych granic po rozejmie z dnia 15 lutego. Bardziej kuriozalnego zapisu nie można było stworzyć w jednym dokumencie.
Putin w Mińsku wystąpił w podwójnej roli: mediatora będącego równocześnie stroną konfliktu. To na wejściu stawiało go w pozycji uprzywilejowanej.
O Krymie w Mińsku nie rozmawiano uznając, ze suwerennośćUkrainy tego terenu nie dotyczy. To kolejny punkt dla Putina.
Jedynym promykiem nadziei na stabilizację w jakiejś nieodległej przyszłości może być zdecydowane podtrzymanie i rozszerzanie izolacji gospodarczej Rosji (sankcje) i zdecydowana pomoc Ukrainie w budowie własnych sił obronnych. W tym wyposażenie ją w broń obronną. Bez odgrywania fanfarów. Tu trzeba się uczyć od Putina: broń można przecież dostać/kupić wszędzie….
Na Węgrzech Putin kpił z przegranej wojsk ukraińskich z „traktorzystami i górnikami” z zajętych terenów. A rosyjska telewizja pokazała na Wschodniej Ukrainie wywiad z „separatystą”, – czyli generałem swoich wojsk lądowych.Wielu komentatorów porównuje retorykę informacyjną Putina do retoryki Hitlera już po zaatakowaniu Polski. I niestety mają rację. A Europa nie wie i nie potrafi właściwie reagować już od kilku lat na to, co planował Putin. Europa „zagadała się na śmierć”. Gruzińskich i Ukraińskich ofiar ambicji Putina. Słowem: mniej słów a więcej czynów. Małym promykiem nadziei jest, że wyraźnie nastąpiło przebudzenie europejskich przywódców w analizie intencji Putina.
Mińsk I to było porozumienie na szczeblu stron. Aktywnym twórcą i ustaleniom ugody Mińsk II byli: Niemcy, Francja, Rosja i Ukraina. Za aprobatą „separatystów”. Jeśli ono nie wejdzie w życie – wiarygodność stracą nie tylko Ukraina i Rosja. Wycofanie jednostronne ciężkiego sprzętu ukraińskiego to nie jest to, co miało nastąpić.
Kolejną prawda objawioną w Mińsku jest fasadowość struktur przywódczych UE- stanowisko prezydenta i Wysokiego Komisarza to stanowiska tytularne.
Angela Merkel i Hollande dobrze odrobili zadanie wywołane przez Putina: powstrzymali USA od wsparcia sprzętowego, dali mu czas na zajecie terenów, które chciał mieć od swoją kontrolą. Podzielam opinię gen.Skrzypczaka: ·„ Język dyplomatów jest pełen hipokryzji. Nie wiedzą już, co mówić. Udają, że wierzą w to, że Putin ustąpił, a on tymczasem dalej prowadzi działania bojowe we wschodniej Ukrainie, wprowadza do Doniecka i Ługańska czołgi i broń. To są drwiny! - mówi wojskowy. Jak dodaje gen. Skrzypczak, Putin realizuje swoją strategię wykorzystując głębokie różnice dzielące rządy państw Unii i NATO. - Putin gra z Zachodem. Wie, że może sobie jeszcze na wiele pozwolić. „. Po okrojeniu Mołdowy, Gruzji – Zachód nadal podziwiał demokratycznego Putina. Kiedy na Majdanie ginęli ludzie od kul rosyjskich snajperów – palono świeczki w oknach domów mieszkańców UE. Kiedy zginęło ponad 300 obywateli Holandii i kilku innych krajów Zachodu w wyniku ostrzału rosyjskich rakiet nad terytorium Ukrainy - Zachód w zasadzie też milczał.
Dzisiaj widzimy skutki owego milczenia Zachodu. Którego wytwornicą była po prostu hipokryzja polityków. Tak dzisiaj głośno biadających nad krwią przelewaną przez ludność Ukrainy. Gdyby nie ich sfokusowaniena kasę skala ofiar na Ukrainie byłaby znikoma.
Kilkanaście osób we Francji znaczyło więcej dla nich niż ponad 300 ofiar mieszkańców UE i zachodniego świata, niż ofiary Majdanu, Gruzji. Niż bezczelne zagarnięcie części suwerennej Ukrainy (Krym). I teraz rejonów Wschodniej Ukrainy. New Word order a la Putin.
P.S. Milczała Europa słuchając absurdalnych wyników dochodzenia w sprawie Katastrofy Smoleńskiej.
http://www.rp.pl/artykul/88839.html?print=tak
http://wiadomosci.wp.pl/kat,1027139,title,Gen-Waldemar-Skrzypczak-ostro-o-umowie-z-Minska-to-drwiny,wid,17258433,wiadomosc.html?ticaid=114576&_ticrsn=3
